سوره نساء آيه 24

وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا.

و نيز زنان شوهر دار بر شما حرام شده اند ، مگر آنها که به تصرف شما، درآمده باشند از کتاب خدا پيروي کنيد و جز اينها ، زنان ديگر هر گاه در طلب آنان از مال خويش مهري بپردازيد و آنها را به نکاح در آوريد نه به زنا ، بر شما حلال شده اند و زناني را که از آنها تمتع مي گيريد واجب است که مهرشان را بدهيد و پس از مهر معين ، در قبول هر چه هر دو بدان رضا بدهيد گناهي نيست هر آينه خدا دانا و حکيم است.

اين آيه نشان ميدهد که مسلمانان در جنگ ميتوانند به زناني که به دستشان مي افتد همبستر شوند، و از آنجا که بسيار بعيد است هيچ اسير جنگي تمايلي به همبستر شدن با دشمن داشته باشد کاملاً واقع گرايانه است که بگوييم مسلمانان در جنگ ميتوانند به زنان طرف مقابل تجاوز کنند. توجه کنيد که شوهر داشتن و يا نداشتن زن اسير تاثيري در حکم او ندارد و آيه صريحاً از "زنان شوهردار" صحبت ميکند.

. اعراب در حمله به ايران نيز چنين کاري کرده بودند و در تاريخ ميتوان رد و پاي اجراي اين احکام اسلامي را ديد:

شرح السِّير الکبير، سرخسي 173/1 (شماره المنجد:355)،

از مهلِّب بن ابي صُفره روايت است که گفت: در روزگار عمر شهر اهواز را محاصره کرديم و آن را گشوديم، ولي مردم اين شهر با عمر در صلح بوده اند-پس به زناني دست يافتيم و با آنان در آميختيم. اين خبر به عمر رسيد و به ما نوشت: