چندي است پرهاي من از پرواز خالي است
افکار من ازذهنيت يک خشکسالي است
بايد به فکر قبر و تابوت وکفن بود
بي دستهايت زنده ماندن احتمالي است
داغي که در من ريشه دارد گرم و قرمز
چيزي شبيه نقش هاي روي قاليست
حس ميکنم باران جاري از دو چشمت
مثل زمان تشنه گي هايم خيالي است
در سينه ام غم هاي عالم پاي مي کوبند
زيرا که مدت هاست جاي عشق خالي است