نگاهی گذار به حقوق اقلیتها در ایران و غرب
•
یکی از نکات قابل توجه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران توجه به حقوق اقلیت هاست در هر کشوری معمولا این گروهها از حقوق طبیعی خود محرومند و در سلسله مراتب حاکمیتی و... جایگاهی حداقل درسرنوشت کشور متبوع خود ندارند.بعنوان مثال سابقه نداشته که در کشور امریکا و سایر کشور های غربی تعداد کرسی مشخصی برای مسلمانان جهت راهیابی به نمایندگی مجلس و.. مشخص شود واین بدین معنا است که میشود تصور کرد که در کشورهای غربی در مجلس قانون گذاری انان نماینده ای مسلمان نباشد که به امور انا رسیدگی کند اما در نظام اسلامی ایران در مهمترین قانون ان یعنی قانون اساسی در هر حال برای اقلیتها تعداد نماینده ای مشخص شده است و هیچ مجلسی نیست مگر اینکه از این اقلیتها نماینده ای حاضر باشد هم چنانکه این موضوع در اصل 64 قانون اساسی ایران مورد تصریح قرار گرفته است.. زرتشتیان و کلیمیان هر کدام یک نماینده و مسیحیان آشوری و کلدانی مجموعا یک نماینده و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هر کدام یک نماینده انتخاب می کنند و در صورت افزایش جمعیت هر یک از اقلیت ها پس از هر ده سال به ازای هر یکصد و پنجاه هزار نفر اضافی یک نماینده اضافی خواهند داشت مقررات مربوط به انتخابات را قانون معین می کند.حالا با این توضیح کم کدام یک به حقوق اقلیتها احترام گذاشته است؟ غربیهای به ظاهر متمدن یا نظام مبتنی بر ولایت فقیه جمهوری اسلامی ایران؟